کد مطلب:53233 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:164
آن حضرت در شب بیست و یكم ماه مبارك رمضان سال چهل هجری با شمشیر به قتل رسید، عبدالرحمن بن ملجم مرادی شقی ترین امت آخر زمان- لعنة اللّه علیه- در مسجد كوفه او را ضربت زد، بدین قرار كه آن حضرت در شب نوزدهم به مسجد رفت و مردم را برای نماز صبح بیدار می كرد و ابن ملجم ملعون از آغاز شب در كمین حضرتش بود، چون حضرت در مسجد عبورش به او افتاد او كه مطلب خود را پنهان می داشت و از روی نیرنگ خود را به خواب زده بود ناگهان از جای جست و ضربتی با شمشیر زهرآلود بر فرق مباركش زد. آن حضرت روز نوزدهم و شب و روز بیستم و شب بیست و یكم را تا نزدیك ثلث اول شب زنده بود، آن گاه به شهادت رسید و در حالی كه محاسن شریفش به خون سرش رنگین بود مظلومانه به دیدار خدای خود شتافت. سبب كشتن آن حضرت را داستانی دراز است كه اینجا گنجایش ذكر آن را ندارد. حسن و حسین علیهماالسلام به امر آن حضرت مراسم غسل و تكفین او را عهده دار شدند و بدن شریفش را به سرزمین غری در نجف كوفه انتقال دادند و شبانه پیش از سپیده صبح در همان جا به خاك سپرده شد. حسن و حسین و محمد پسران آن حضرت علیهماالسلام و عبداللّه بن جعفر علیهماالسلام وارد قبر شدند و بنا به وصیت حضرتش اثر قبر پنهان گردید. این قبر پیوسته در دولت بنی امیه پنهان بود و كسی بدان راه نمی برد تا آنكه امام صادق علیه السلام در دولت بنی عباس آن را نشان داد.[1] و[2] .
علامه طبرسی گوید: علی علیه السلام شصت و سه سال زندگی كرد، ده سال پیش از بعثت، و در سن ده سالگی اسلام آورد. و پس از بعثت بیست و سه سال با رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلم زندگانی كرد، سیزده سال در مكه پیش از هجرت در امتحان و گرفتاری به سر برد و سنگین ترین بارهای رسالت آن حضرت را به دوش كشید، و ده سال پس از هجرت در مدینه در دفاع از حضرتش با مشركان جنگید و با جان خود او را از شر دشمنان دین نگاه داشت، تا آنكه خدای متعال پیامبر خود را به سوی بهشت انتقال داد و او را به بهشت آسمانی بالا برد، و علی علیه السلام در آن روز سی و سه ساله بود، و سی سال پس از رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلم ماند و ولی امر و وصی او بود، و بیست چهار سال و چند ماه حق او را از ولایت غصب كردند و او را از تصرف در امور بازداشتند، و آن حضرت در این دوران با تقیه و مدارا می زیست، و پنج سال و چند ماه خلافت را به دست گرفت و در این سالها گرفتار جهاد با منافقان از ناكثین و قاسطین و مارقین (اصحاب جمل و صفین و نهروان) بود، چنانكه رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلم سیزده سال از روزگار نبوت خود را ممنوع از پیاده كردن احكام آن و ترسان و محبوس و فراری و مطرود بود و نمی توانست با كافران به جهاد پردازد و از مؤمنان دفاع كند، سپس هجرت كرد و ده سال پس از هجرت با مشركان به جهاد پرداخت و گرفتار منافقان بود تا خداوند او را به سوی خود برد...